Wystawa eksponatów dotyczących państwa Osuchowskich

Szczekocińska Izba Regionalna działająca przy Miejskiej Bibliotece zaprasza na wystawę eksponatów dotyczących państwa Osuchowskich. Dokumenty, fotografie i osobista korespondencja stanowią bezcenne źródła informacji, dzięki którym choć częściowo możemy zbadać i poznać dzieje rodziny, która przybyła do Szczekocin w latach 30. XX wieku. Włodzimierz Osuchowski z żoną Marianną Józefiną i urodzoną 20 czerwca 1909r. w Rymanowie (informacje pochodzą z odpisu aktu urodzenia datowanego na 5.V.1947 r. sporządzonego w Magistracie w Szczekocinach) i córką Jadwigą Teresą, zwaną przez wszystkich "Wisią", zamieszkał na ul. Bankowej. Na podstawie źródeł oraz odręcznych zapisów Włodzimierz Osuchowski przez lata sprawował urząd komisarza skarbowego na terenie Galicji. Funkcję tę otrzymał 27. lutego 1915 r. w Wadowicach zgodnie z cesarskim rozporządzeniem. Czym zajmował się Osuchowski po przybyciu do Szczekocin nie jest udokumentowane. Można jedynie wywnioskować, że wraz z żoną nie planowali długiego pobytu w mieście. Wynika to z kolejnego pisma z Biura Porad Prawnych w Sprawach Administracyjnych w Krakowie z dn. 13. listopada 1934r. Dowiadujemy się z niego, że Włodzimierz starał się tam o posadę. Jednak żadnej nie otrzymał ze względu na cyt.: "Nadmiar inteligencji bezrobotnej czekającej na jakąś pracę". Jak wynika z licznej kolekcji pocztówek adresowanych do Osuchowskich jeszcze przez kilkanaście lat, mieszkali oni na wspomnianej ulicy. Doczekali się syna Onosława. Jedynym dostępnym źródłem wspominającym o młodym Osuchowskim jest Zbiór Bibliografii Małopolski umieszczający go w spisie lekarzy i dentystów na terenie powiatu olkuskiego. Podane są jedynie jego lata życia (1911-1980). O jego istnieniu świadczą również bezcenne dowody jakimi są osobiste pamiątki, a wśród nich ponad stuletni zielnik podpisany "Onosław Osuchowski, uczeń Gimnazjum Humanistycznego w Szczekocinach". Losy emerytowanego komisarza i jego żony urywają się w momencie wybuchu II Wojny Światowej. Córka Jadwiga, wg. relacji świadków, mieszkała w Szczekocinach w kamienicy wybudowanej w latach 1942-1943 na dzisiejszej ulicy Saneckiego. Zmarła pod koniec lat 70. XX wieku. Jest pochowana wraz z rodzicami na cmentarzu komunalnym w Szczekocinach. Grobem opiekują się krewni Jadwigi mieszkający w Zakopanem. Udostępnione pamiątki pozwalają prześledzić częściowe losy, styl życia i relacje międzyludzkie jednej z wielu przybyłych do Szczekocin rodzin.